(Αυτό το άρθρο είναι Guest post της αγαπημένης μας Αντώνιας, που ίσως γνωρίζεις σαν Υπεύθυνη Επικοινωνίας του Kemper.gr. Είναι επίσης φοβερή βιβλιοφάγος!

Είναι ΠΟΛΥ μεγάλο άρθρο, προς το τέλος του άρθρου συστήνουμε και πραγματικά ωραία βιβλία για παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας.)

«Εχεις δυο αγόρια και διαβάζουν και τα δύο;! Τυχερή είσαι!» μου είπε μια γνωστή όταν της έδειξα την παρακάτω φωτογραφία.

Δε λένε ότι «τύχη είναι το σημείο που η προετοιμασία συναντά το αποτέλεσμα»;

Το βραδινό τελετουργικό

Τα βράδια πριν πέσουν για ύπνο, επιτρέπεται στα παιδιά μας για λίγη ώρα να διαβάσουν με τα λαμπάκια τους στο κρεβάτι. (εικόνα που τη λατρεύω η μάνα, όταν γυρίζω από τη δουλειά να τους βρίσκω έτσι!)

Και λέω «τους επιτρέπεται»... γιατί είναι κάτι που το διεκδικούν. Και είναι κάτι που το διεκδικούν... γιατί έτσι έμαθαν.

Ο μεγάλος, Α’ γυμνασίου φέτος, το κάνει εδώ και χρόνια. Μάλιστα παλαιότερα διάβαζε και στο μικρό του αδελφό όταν εγώ δούλευα ως αργά. Όταν βαριόταν να το κάνει, το μικρό απλά έπαιρνε κι αυτό μερικά βιβλία στο κρεβάτι και κοιτούσε τις εικόνες.

Από πέρυσι που ξεκίνησε το δημοτικό έχει αρχίσει κι αυτός δειλά δειλά, όλο περηφάνεια, να παίρνει τα πιο παιδικά βιβλία και να μας ανακοινώνει πως τα διαβάζει ή να ζητάει να μας διαβάσει εμάς κάτι.

Δεν έχει σημασία που ο μεγάλος μπορεί για μεγάλα διαστήματα να αφήνει στην άκρη τον Ιούλιο Βερν ή όποιο άλλο χοντρό βιβλίο και να το ρίχνει στα κόμικς. Σημασία έχει η επαφή με το χαρτί και αυτή η ηρεμία που φέρνουν οι νοερές εικόνες, βοηθώντας τον εγκέφαλο να αποσυμπιέσει την ένταση της ημέρας πριν τον ύπνο.

Έχει προηγηθεί το «Σήμερα είναι μέρα που μας διαβάζεις, μαμά;»

Και αν είναι, πριν πιάσουν τα δικά τους βιβλία, χωνόμαστε στο κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά ή καθόμαστε στο αυτοσχέδιο καναπεδάκι του δωματίου τους. Αυτό που έφτιαξε ο μπαμπάς από παλέτες και το αχρείαστο πλέον μωρουδιακό στρώμα.

Έχει σημασία και το μέρος στο όλο τελετουργικό.

Αυτό παλιά γινόταν κάθε βράδυ.

Πλέον επειδή πολλές μέρες δουλεύω ως αργά, υπάρχουν προκαθορισμένες μέρες, γραμμένες στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα της οικογένειας. Αυτό το έκανα:

1. για να μην υπάρχει γκρίνια όταν η απάντηση είναι «Όχι σήμερα δε σας διαβάζω» και

2. γιατί είχα παρατηρήσει πως από την κούραση είχα αρχίσει να λέω αρκετά συχνά «όχι» και μετά είχα τύψεις.

Όταν λες «τους διαβάζεις», εννοείς πως διαβάζεις ΚΑΙ στο δωδεκάχρονο;

Ναι, ακριβώς αυτό εννοώ και θα συνεχίσω να το κάνω για όσο ακόμα το επιθυμεί.

Βλέπεις... είναι «η ώρα μας»...

Αγόρια είναι, μεγαλώνουν... Μαστόρι πρώτο ο μπαμπάς, με πένσες, με κατσαβίδια, με μέγγενες και τριβεία... Boys with toys... Πού να συναγωνιστώ εγώ τέτοια χάρη;

Άντε φαντάσου εμένα να τους ζητάω να μου κάνουν παρέα να καθαρίσουμε τις πατάτες για το μπριάμ και το μπαμπά να τρίψουν τα ξύλινα έπιπλα του κήπου με το τριβείο🙄. Δύσκολη απόφαση…

(Και να σου πω και κάτι; Μεγάλωσα κι εγώ... Δεν έχω πολλά κουράγια να σέρνομαι με το μικρό στα πατώματα με τα playmobil και τα Lego που κάποτε λάτρευα.)

Όμως τα βιβλία... σελίδες επί σελίδων μπορώ να διαβάζω.

Βιβλία με περιπέτειες ή αστεία, βιβλία που σηκώνουν συζήτηση, βιβλία ίσως πιο παιδικά αλλά αγαπημένα και με ωραία εικονογράφηση, όπου δε χορταίνουμε να χαζεύουμε τις εικόνες και να ανακαλύπτουμε όλο και κάτι καινούριο.

Γιατί να συνεχίσω να του διαβάζω;

Ίσως σκέφτεσαι, «Εντάξει, όταν δε μπορούσε να διαβάσει, έβγαλα τα μάτια μου να του διαβάζω. Πλέον μπορεί και μόνο του»

Θα προσπεράσω το «Ότι μπορεί, μπορεί… το κάνει όμως;», γιατί υπάρχουν πολλά παιδιά που το κάνουν.

Όμως πόσα μαθήματα μπορούμε να δώσουμε εμείς στα παιδιά μας διαβάζοντάς τους ένα βιβλίο... Και κάπου εδώ να σου πω πως προσωπικά αντιπαθώ τα κάθε λογής νηπιακά διδακτικά βιβλία.

Όλα αυτά που είναι τα τελευταία χρόνια στη μόδα τύπου «Δε φοβάμαι το σκοτάδι», «Μαθαίνω να μοιράζομαι», «Δεν κρεμάω το αδελφάκι μου με μανταλάκια στην απλώστρα». Κάνουμε και λίγο χιούμορ, αλλά έπιασες το νόημα. (Σημείωση: στη Σουζάννα αρέσουν αυτού του τύπου τα βιβλία περισσότερο από ότι σε μένα)

Όχι πως δεν υπάρχουν και κάποια αξιόλογα, αλλά τα περισσότερα τα βρίσκω μάλλον σαχλά. Για παιδιά μέχρι το τέλος του δημοτικού προτιμώ ιστορίες με όμορφες εικόνες. Για τις πιο μικρές ηλικίες πρέπει να υπάρχουν τυπωμένες, να τις βλέπουν, τα μεγαλύτερα παιδιά τις δημιουργήσουν βάσει του προσωπικού τους ύφους μέσα στο μυαλό τους.

Τώρα που σιγά σιγά μπαίνει στην εφηβεία ο μεγάλος, θα αρχίσω να διαλέγω βιβλία που θα του προσφέρουν μαθήματα ζωής. Μαθήματα που δε θα κάτσει να με ακούσει να του τα λέω με δικά μου λόγια. Σ' αυτή τη διαδικασία θα έχω σύμμαχό μου τα βιβλία.

Μαθήματα ζωής μπορούμε και εμείς οι ενήλικες να παίρνουμε από τα βιβλία φυσικά. Όταν εν μέσω καραντίνας πέφτεις το βράδυ στο ζεστό σου το κρεβάτι και διαβάζεις τη μαρτυρία μιας εβραιοπούλας, που επέζησε από θαύμα από το Άουσβιτς (Η Ελευθερία Είναι Επιλογή, για όποιον ενδιαφέρεται)…

Μιας γυναίκας, που πραγματικά της είχε στερηθεί η ελευθερία και που προσπαθούσε να σκέφτεται τα λόγια της μητέρα της που της είχε πει πως ποτέ δε θα μπορέσει κανείς να της στερήσει την ελευθερία των σκέψεών της…

Ωωωωωωω, θα χρειαστεί κάτι πολύ παραπάνω από μια καραντίνα, μια μάσκα ή ένα εκβιαστικό εμβόλιο για να νιώσω εγκλωβισμένη.

Και το ίδιο θέλω να μάθω και στα παιδιά μου. Μέσα από ιστορίες άλλων να μάθουν πως τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή, εκτός από την επιλογή που έχουμε για το πώς θα αντιδράσουμε στις δυσκολίες που θα συναντήσουμε.

Τα βιβλία μάς ξυπνούν συναισθήματα, τα αναταράσσουν. Έρχονται στην επιφάνεια ανησυχίες, σκέψεις, απορίες και είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα τα παιδιά μας καθώς εκφράζουν τις απορίες και τις σκέψεις τους πάνω σε αυτά που τους διαβάζουμε.

Εμπλουτίζουν εκτός από τη φαντασία, το λεξιλόγιο και την κριτική σκέψη. Μαθαίνουν στο παιδί να συγκεντρώνεται στην αίσθηση της ακοής, πράγμα πολύ σημαντικό κατά τη γνώμη μου σε μια καθημερινότητα που βασίζεται στην εικόνα. Το βλέπω καθημερινά και στη δουλειά μου.

Όχι μόνο τα παιδιά, αλλά και οι ενήλικες πλέον, αδυνατούν σε μεγάλο βαθμό να κατανοήσουν απλά κείμενα και συχνά τα παρερμηνεύουν ή τα διαστρεβλώνουν βάση των δικών τους σκέψεων.

Κι είναι κι αυτό το δέσιμο...

Αυτές οι ώρες ηρεμίας και νοερού ταξιδιού που τις μοιράζεσαι με το παιδί σου. Όταν χαλαρώνει, γέρνει πάνω σου και ακούει το κάθε τι που λες. Κι ας μην είναι δικές σου οι λέξεις. Είναι δική σου όμως η επιλογή του βιβλίου.

Οι μικρές μας Αναγνωστικές Εξορμήσεις

Οι σύγχρονες μαμάδες βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από τόσες πληροφορίες που μας ενημερώνουν πως με τη συμπεριφορά μας κάνουμε «κακό στα παιδιά μας». Το ’χω ξαναγράψει, μερικές φορές νομίζουμε πως και που αναπνέουμε θα τους δημιουργήσουμε παιδικά τραύματα.

Όταν λοιπόν ένας άγνωστος σου πει πως κάτι καλό κάνεις κι εσύ η μάνα σ’ αυτή τη ζωή, νιώθεις μια ανέλπιστη ικανοποίηση. Δυο περιστατικά έχουν χαραχτεί στο μυαλό μου και σχετίζονται και τα δυο με την ανάγνωση.

Τρεις τέσσερις φορές έχω βρει την ευκαιρία να αποδράσω μαζί με τον μεγάλο μου, ενώ ο μικρός είχε σχολείο και να τον πάω στο αγαπημένο μας παραθαλάσσιο καφέ. Αυτό που μαζί με τον χυμό φέρνουν και δώρο μπουγάτσα. Είμαστε φαγανούληδες και κάτι τέτοια πολύ τα εκτιμάμε!

Σε αυτές τις εξορμήσεις πάντα παίρνουμε μαζί και το βιβλίο που του διαβάζω εκείνη την περίοδο και επειδή είμαστε χαλαρά, αν το σηκώνει το κείμενο, βρίσκω ευκαιρία να σταματάω, να συζητάμε και να (αμπελο)φιλοσοφούμε.

Είχα αρχίσει να του διαβάζω λοιπόν από ένα εκπληκτικό βιβλίο με τον τίτλο "Μαθημαγικά" που το είχα ξετρυπώσει στο "Μουσείο Πειραμάτων" όταν ο νεαρός σερβιτόρος μας έφερε την παραγγελία μας. Μας κοιτάζει και λέει "Του διαβάζετε εξωσχολικό βιβλίο, ε; Ωραία φάση, ζήλεψα". Μου έκανε φοβερή εντύπωση το σχόλιό του.

Σε μια από τις επόμενες επισκέψεις μας, ενώ του διάβαζα το Χάρρυ Πόττερ ακούω τη φωνή ενός κυρίου από το απέναντι τραπέζι. «Συγγνώμη που σας διακόπτω, ήθελα να ρωτήσω, σχολικό βιβλίο διαβάζετε;» Και όταν του απάντησα όχι μου είπε «Συγχαρητήρια για αυτό που κάνετε, συνεχίστε!».

Δεν είναι πως χρειαζόμουν την επιβεβαίωση για αυτό που κάνω, αλλά ένας καλός λόγος από έναν άγνωστο (και το εντυπωσιακότερο όλων, άνδρα), μπορεί να σου φτιάξει πραγματικά τη διάθεση.

Έφυγε μετά από λίγο, αλλά θα ήθελα να του είχα πει «Και σε εσάς συγχαρητήρια, γιατί όχι μόνο σκεφτήκατε ένα καλό λόγο, αλλά τον εκφράσατε κιόλας».

Πραγματικά αναρωτήθηκα αν είχε διαβάσει το βιβλίο του Ξενάκη «Το δώρο». Είναι κι αυτό από τα βιβλία που μπορούμε να τα διαβάσουμε μαζί με τα μεγαλύτερα παιδιά μας και να συζητήσουμε σημαντικά θέματα όσον αφορά τη στάση μας απέναντι στη ζωή.

Μου έδωσε πραγματικά μάθημα εκείνος ο κύριος. Πολλές φορές που έχω σκεφτεί κάτι καλό για κάποιον και που στο παρελθόν θα είχα ντραπεί, βρίσκω το θάρρος να το εκφράσω και στον ίδιο.

Θα συνεχίσουν κι όταν μεγαλώσουν τα αγόρια μου να αγαπούν το διάβασμα;

Έχουν μια μαμά που το βιβλίο αποτελεί προέκταση του χεριού της και ένα μπαμπά που στην σπάνια περίπτωση που θα πιάσει βιβλίο στα χέρια του, στη δεύτερη σελίδα έχει κατά πάσα πιθανότητα αποκοιμηθεί. (Εκτός από τότε που ήταν μικρά και τους διάβαζε κι εκείνος τα νηπιακά βιβλία - τότε ήταν η φάση που ήθελα εγώ να αποκοιμηθώ 😄. ‘Αμα δεν το κάνει κέφι κάτι ο άνθρωπος, δεν το κάνει, αλλά η προσπάθεια μετράει. )

Όποιο δρόμο κι αν ακολουθήσουν όμως, οι ώρες που έχουμε περάσει μαζί διαβάζοντας είναι σίγουρα ανεκτίμητες και αξέχαστες για όλους μας!

Βιβλία που αγαπήσαμε

Βιβλία για παιδιά 2-5 ετών

Η πρώτη μου Βιβλιοθήκη- Πρώτες Λέξεις. Μικρά βιβλιαράκια, ό,τι πρέπει για να εξοικειωθούν τα μικρά χεράκια να κρατάνε βιβλίο στα χέρια. Μέσα σε κουτί για να είναι όλα μαζί τακτοποιημένα.

Αρκετά τρυφερό βιβλιαράκι το Θα σ’ αγαπώ ό,τι κι αν γίνει, για να ξέρουν τα παιδιά μας πως ακόμα κι όταν τα μαλώνουμε ή δεν είμαστε κοντά τους δεν παύουμε να τα αγαπάμε.

Οι πρώτες 100 λέξεις, ένα βιβλίο με απλές εικόνες για να αρχίσουν να μαθαίνουν κάποιες πρώτες λεξούλες.

Αστέρης ο ζωηρός βιβλιοφάγος, γιατί θέλουμε να περάσουμε τα μηνύματά μας από νωρίς😊. Το συγκεκριμένο δεν είναι χαρτονέ, αλλά κυκλοφορεί και σε χαρτονέ έκδοση με τα χρώματα απ’ ότι έχω δει.

Βιβλία για παιδιά από 3 ετών και πα΄νω

Κάποια από τα βιβλία αυτής της κατηγορίας ίσως είναι για λίγο μεγαλύτερα παιδιά από 3 ετών, αλλά είμαι της άποψης πως ένα βιβλίο που το διαβάζουμε ξανά και ξανά πάντα κάτι νέο έχει να μας προσφέρει κι έτσι ξεκινούσα και τους τα διάβαζα όλα λίγο πιο νωρίς.

Γουόμπατ η Μπαλίτσα ⬆️

Από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία που δε βαριόμουν ποτέ να διαβάζω και από αυτά που τα έχω φυλάξει στη βιβλιοθήκη μας κι ας μεγάλωσαν τα παιδιά.

Πολύ τρυφερό, με μηνύματα/μαθήματα και για τους γονείς (Προσωπικά μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση η στροφή: «ώρες ώρες δεν κουνιέμαι, σαν το δέντρο ρίζες βγάζω, οι άλλοι τρέχουν, οι άλλοι παίζουν, μα κι εγώ διασκεδάζω») Υπέροχο για πριν τον ύπνο, από τα λίγα ελληνικά βιβλία που έχει βγει ωραία η ρίμα στη μετάφραση.

Ο μεγάλος μου γιος είχε μάθει την τελευταία στροφή και τη λέγαμε για χρόνια και με τα δυο παιδιά πριν κλείσουμε το φως για ύπνο.

"Μα η μέρα σαν τελειώνει και ο ήλιος πάει να πέσει,
τότε πιο πολύ απ' όλα ένα πράγμα μου αρέσει.
Να χωθώ σε μια φωλίτσα, μια ζεστή γλυκιά αγκαλίτσα
που ίσα ίσα με χωράει κι εκεί γίνομαι μπαλίτσα"

Το μπαλόνι του σκαντζόχοιρου. ⬆️Απλά υπέροχο βιβλίο, από τα πιο αγαπημένα μου. Όλη αυτή η σειρά του Νικ Μπατεργουερθ με τον Περσυ τον Φύλακα του Πάρκου είναι πολύ τρυφερή, δυστυχώς τα πιο καλά έχουν πλέον εξαντληθεί από τον εκδότη. Εμείς τα είχαμε αγοράσει μεταχειρισμένα στα Αγγλικά από το Amazon και τους τα έκανα μετάφραση καθώς τα διάβαζα, για όσους ασχολούνται πραγματικά αξίζει, στα αγγλικά η σειρά λέγεται A TALE FROM PERCY'S PARK.

Μια σκούπα, μα τι σκούπα. ⬆️Πολύ τρυφερή ιστορία, δυστυχώς χάνει πολύ στη μετάφραση, στα αγγλικά έχει πολύ ωραία ομοιοκαταληξία. Σε καμία περίπτωση 6-8 ετών που γράφουν. Στο ίντερνετ κυκλοφορεί και σε βιντεάκι .

⬆️Ουπς… Από τα πιο έξυπνα βιβλία, αγαπημένος Oliver Jeffers με το μοναδικό του χιούμορ, τη φοβερή εικονογράφηση σα ζωγραφιά/γραφή μικρού παιδιού. Ένα βιβλίο που μας δείχνει με χιουμοριστικό ύφος τι συμβαίνει όταν προσπαθούμε να πάρουμε αποφάσεις εν βρασμό ψυχής.

Έρχεται ο ταχυδρόμος. ⬆️ Πολύ απλό σαν ιστορία, αλλά απίστευτη, αστεία εικονογράφηση να χαζεύεις λεπτομέρειες και κάθε φορά να ανακαλύπτεις κάτι νέο. Το 6-8 ετών που γράφουν είναι απλά αστείο.

⬆️ Όλη η σειρά του Ρένου είναι πολύ καλή, (Βιβάλντι, Μότσαρτ, Όπερα, Τζαζ κ.α. ) αλλά το αγαπημένο μου ήταν Ο Ρένος και η Αφρικάνικη Μουσική. Βιβλία με ήχους, από τα λίγα που ως γονιό δε σε εκνευρίζουν και ανέχεσαι να τα ακούς τις 52 φορές τη μέρα που θα τα πατήσει το βλαστάρι σου. Για κάποιο λόγο τόσο ο δικός μου, όσο και όλα τα παιδάκια που τους πήγαμε δώρο βιβλία αυτής της σειράς, τα λάτρεψαν.

⬆️ Πολύ τρυφερό και σύντομο βιβλιαράκι (από αυτά που διαβάζεις όταν νυστάζεις πολύ και θες να ξεπετάξεις την ώρα της ανάγνωσης) Η αρκούδα που αγαπούσε τα δέντρα. Σε συνεργασία με τον Αρκτούρο. Και τα άλλα βιβλία που έχει βγάλει το Καλειδοσκόπιο με τον Αρκτούρο είναι όμορφα, το δεύτερο αγαπημένο μου είναι το Τρεις φίλοι στο ποτάμι. «Το Ζήκο το Λύκο» το ομολογώ, αν και έχει πλάκα το βαριόμουν.

Ο μπαμπάς μου είναι ψηλός και δυνατός μα… φοβάται το σκοτάδι… Οπότε πώς θα τον βάλουμε για ύπνο;

Βιβλία για παιδιά από 5 ετών και πάνω

Είπαμε ο Oliver Jeffers έχει μοναδικό χιούμορ και χέρι. Κείμενο και ζωγραφιές πανέξυπνα, γιατί δεν πρέπει να φερόμαστε καλά μόνο στα έμβια, αλλά και στα άψυχα (γιατί τελικά έχουν κι αυτά ψυχή και μπορεί να επαναστατήσουν😄). Η μέρα που τα κραγιόνια τα παράτησαν και το δεύτερο βιβλίο Η μέρα που τα κραγιόνια γύρισαν σπίτι..

Αγαπάμε Παπαθεοδούλου γενικά. Όποιο βιβλίο του κι αν έχουμε διαβάσει είναι πρωτότυπο και πολύ όμορφα εικονογραφημένο. Η αδυναμία μου είναι η Χαριστική Βιβλιοθήκη, γιατί με πολύ όμορφο τρόπο εξηγεί στα παιδιά αυτά που γράφω κι εγώ σε αυτό το κείμενο. Πόσα περισσότερα μας χαρίζονται, όταν διαβάσουμε ένα βιβλίο.

Ένα από τα πιο γνωστά βιβλία του συγγραφέα που έγινε γνωστό και μέσα από τη θεατρική παράσταση είναι Ο Ραφτάκος των Λέξεων, μια όμορφη ιστορία για τη δύναμη των λόγων μας.

Το βιβλίο που αγαπώ ιδιαίτερα εγώ με πολύ ξεχωριστή εικονογράφηση-κολλάζ και έχει πάρει και βραβείο δεν είναι τόσο γνωστό και ονομάζεται Ένα τελευταίο γράμμα. Είναι ίσως για πιο μεγάλα παιδιά, αλλά μπορεί να αποτελέσει αφορμή για βαθιές συζητήσεις.

Η φυλή των Βρομύλων (που ομολογώ δεν έχω καταλάβει γιατί γράφονται με όμικρον και πολύ με ενοχλεί, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας). Νομίζω πως αυτό το βιβλίο θα μπορούσε να το είχε γράψει και η Σουζάννα😄. Παίξτε στη φύση, με το χώμα και τις λάσπες (φάτε και λίγο), κάνει καλό.

Βιβλία για παιδιά 7+ ετών

Η πρώτη μου επιλογή είναι βιβλία αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας. Υπάρχουν τόσες πολλές υπέροχες εκδόσεις που δεν ξέρω ποιο να πρωτοδιαλέξω. Αυτό που θεωρώ πως αποδίδει αρκετά αναλυτικά για παιδιά την Οδύσσεια και την Ιλιάδα είναι αυτό το βιβλίο των εκδόσεων Σαββάλα. ⬇️

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ βιβλίο Το βιβλίο των μεγάλων φιλοσοφικών αντιθέσεων. Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού μας δίνει το έναυσμα για να συζητήσουμε θέματα που τελικά δεν είναι και τόσο φιλοσοφικά, αλλά αφορούν την καθημερινότητα και τις αγωνίες που περνάνε τα παιδιά μας (και όχι μόνο…)

Μαθημαγικά. Από την αρχαιότητα ως σήμερα τα μαθηματικά μας βοηθούν όχι μόνο να λύσουμε καθημερινά θέματα αλλά και να εντυπωσιάσουμε τους φίλους μας με μαγικά κόλπα.

Για μεγαλύτερα παιδιά

Τον μικρό Πρίγκιπα ειλικρινά δεν ξέρω σε ποια ηλικία να τον κατατάξω. Εγώ ξεκίνησα να το διαβάζω και στα δυο μου παιδιά από μικρή ηλικία και κατά διαστήματα το πιάνουμε ξανά και ξανά.

Για μένα είναι ΤΟ βιβλίο, αυτό που θα διάλεγα αν έπρεπε να διαλέξω ένα και μόνο βιβλίο τόσο για τα παιδιά μου όσο και για εμένα.

Ακόμα κι αν το είχες διαβάσει σε παιδική ηλικία και θεωρείς πως το γνωρίζεις, κάνε ένα κόπο και ξαναδιάβασέ το. Θα δεις πως τότε πολύ λίγο το είχες καταλάβει. Περιέχει μέσα όλες τις αρχές και τα μαθήματα ζωής που θέλω να περάσω στα παιδιά μου και σε κάθε κεφάλαιο στέκομαι και το αναλύω. Αλλά και σαν μια απλή ιστορία αν θέλει να το διαβάσει κανείς νομίζω πως είναι πολύ ευχάριστο. Αυτή η τρισδιάστατη έκδοση δε, το έχει απογειώσει και το έχω κάνει πολλές φορές δώρο.

Αναρωτιέσαι τι άλλο διαβάζω στο δωδεκάχρονο; Πριν λίγο καιρό τελειώσαμε τη σειρά Χάρι Πότερ που μας συντρόφευσε αρκετά χρόνια, παράλληλα με άλλα βιβλία. (Ειλικρινά διαβάζω ΓΡΗΓΟΡΑ. Στον προσωπικό μου χρόνο τελειώνω τα τετρακοσάφυλλα σε χρόνο μηδέν. Αλλά έχεις δοκιμάσει ποτέ να διαβάζεις στον άλλο δυνατά για ώρα; Ειλικρινά οι σελίδες ΔΕΝ ΠΕΡΝΟΥΝ!😅).

Μου αρέσει να του διαβάζω βιβλία που αναφέρονται σε μεγάλους αρχαίους Έλληνες και φροντίζω να ακούει και ο μικρός όσο γίνεται. Πιο πολύ με ενδιαφέρει σε αυτή τη φάση να τους γίνουν οικεία τα ονόματα.

Αγαπάμε Ιούλιο Βερν και έχουμε διαβάσει διάφορα βιβλία του όλα αυτά τα χρόνια, τόσο σε πλήρη κείμενα, όσο και σε εκδόσεις για παιδιά. Το αγαπημένο μου παραμένει το πρώτο βιβλίο που διάβασα κι εγώ ως παιδί, Το Μυστηριώδες Νησί. Σκοπεύω σιγά σιγά να αφήσω τέτοια βιβλία να τα διαβάζει αποκλειστικά μόνος του και να μπω σε βιβλία ενηλίκων. Μέσα στα πλάνα μου είναι ο Κόσμος της Σοφίας και το Μια σταγόνα Ιστορία που θεωρώ θα μας δώσουν και τροφή για συζήτηση.

Είστε στο Pinterest?

Μπορείτε να αποθηκεύσετε εδώ ⬇️ το άρθρο για να το ξαναβρείτε αργότερα!