Ένα σημαντικό βήμα στην ανάπτυξη των μικρών παιδιών είναι η απαλλαγή από την πάνα. Επειδή οι παππούδες μας λένε «εσύ ενός έτους τα κατάφερνες χωρίς», πολλοί γονείς αναρωτιούνται εάν το παιδί τους έχει καθυστερήσει και πώς μπορεί κανείς να καταλάβει πότε δεν την χρειάζεται πια.

Πρώτα απ 'όλα….. οι παππούδες σε αυτό το θέμα δυστυχώς κάνουν λάθος - ή μάλλον, ερμήνευαν λανθασμένα αυτό που τότε συνέβη.

Ναι, στη γενιά των παππούδων μας πράγματι έπαυαν να βάζουν πάνες στα μωρά τους πολύ πολύ νωρίς (και τότε οι πάνες δεν είχαν τη σημερινή τεχνολογία). Αλλά: αυτό που ξεχνούν είναι πως έβαζαν τα παιδιά τους στο γιογιό 12-20 φορές την ημέρα: αμέσως μετά το ξύπνημα, πάντα πριν βγουν από το σπίτι, μετά από κάθε γεύμα, λίγο αργότερα ξανά, κάθε 1-2 ώρες όλη μέρα: δηλαδή κυριολεκτικά σχεδόν συνέχεια.

Οπότε, στην πραγματικότητα δεν «τα καταφέρναμε» πραγματικά εμείς, όπως μας λένε…. απλά μας έβαζαν στο γιογιό αμέτρητες φορές και μας σήκωναν και τη νύχτα. Έτσι, «έπιαναν» πολλές φορές τα τσίσα, και έτσι ξέφευγαν πλέον μάλλον σπάνια τα τσίσα ή τα κακά.

Αλλά αληθινά έτοιμοι για τη ζωή χωρίς πάνα; Δεν ήμασταν στην ηλικία των 12 ή 15 μηνών, όπως μας λένε.

Για να τα καταφέρνει χωρίς ατυχήματα, πρέπει το παιδί σου το ίδιο να έχει αναπτυχθεί αρκετά και να είναι έτοιμο το ίδιο να ζήσει χωρίς πάνα, κατ’ αρχάς την μέρα και αργότερα και τη νύχτα.

Πολλά παιδιά είναι αρκετά ώριμα για να αφήσουν τις πάνες μεταξύ των ηλικιών 18 μήνες - 3 ετών. Ο μέσος όρος από άποψη ωριμότητας είναι περίπου οι 28 μήνες, με τα κορίτσια γενικά να προηγούνται χρονικά. Αυτό σημαίνει όμως, πως αρκετά υγιή παιδιά δεν είναι ακόμη ώριμα, ακόμα και στην ηλικία των 3 ετών και περισσότερο.

Αν σκέφτεσαι να ξεκινήσεις νωρίτερα με την «εκπαίδευση», φυσικά μπορείς. Ωστόσο, τα περισσότερα παιδιά κάτω των 18 μηνών δεν έχουν ακόμη τον έλεγχο ούτε του εντέρου (για τα κακά), ούτε της κύστης (για τα τσίσα). Επίσης, αν ξεκινήσετε υπερβολικά νωρίς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε άγχος στο παιδί και σε σένα, καθώς και σε κατακράτηση ούρων και κοπράνων από πλευράς του παιδιού.

Τι μπορώ να κάνω για να βοηθήσω το παιδί μου να κόψει την πάνα;

Υπάρχουν πολλά προπαρασκευαστικά πράγματα που εμείς οι μεγάλοι θεωρούμε δεδομένα, αλλά στα μικρά παιδιά πρέπει να εισαχθούν σταδιακά.

1. Ένα παιδί που φορά διαρκώς πάνες θα αργήσει πολύ να ανακαλύψει ότι μια βρεγμένη πάνα είναι άβολη. Οι μοντέρνες πάνες είναι εκπληκτικής τεχνολογίας και κρατούν την υγρασία μακριά από το δέρμα. Αφήστε το να περιφέρεται χωρίς πάνα μια στο τόσο ή βάζετε τακτικά λίγο χαρτί κουζίνας στην πάνα, ώστε να αρχίσει να αντιλαμβάνεται την υγρασία.

2. Αν δεν ενοχλεί εσάς τους γονείς, χρησιμοποιήστε το δικό σας παράδειγμα για να δείξετε στο παιδί σας πού πάμε τουαλέτα (και πού δεν πάμε). Τα μικρά παιδιά ενδιαφέρονται ΠΑΡΑ πολύ για το τι κάνουμε και θέλουν να μας μιμηθούν.

Γέλα όσο θέλεις, αλλά εμείς προσωπικά πάντα αφήναμε τα παιδιά μας να μας ακολουθούν στην τουαλέτα, τους εξηγούσαμε τι κάναμε, δείχναμε πώς σκουπιζόμαστε και πού ρίχνουμε το χαρτί, εξηγούσαμε γιατί τραβούσαμε το καζανάκι (το καλύτερο, ενθουσίαζε τρελά τα παιδιά μας! 😄), μετά πλέναμε τα χέρια μας κλπ.

Είναι πάρα πολύ βοηθητικό για το μικρό παιδί να μαθαίνει μέσω της μίμησης - είτε μιμείται εμάς, είτε μιμείται τα μεγαλύτερα αδέρφια/ξαδέρφια ή τους φίλους του που θαυμάζει.

3. Το παιδί σας μπορεί να παρακολουθεί και να παρατηρεί τις διαδικασίες χρησιμοποιώντας το παράδειγμά σας στην τουαλέτα. Αυτό περιλαμβάνει επίσης το πλύσιμο των χεριών.

Πότε είναι έτοιμο το παιδί μου να κόψει την πάνα;

Υπάρχουν μερικά πράγματα που θα πρέπει να μπορεί να κάνει το παιδί σας, για να είναι η εκμάθηση της τουαλέτας εύκολη:

• Να μιμείται γενικά αυτά που κάνουν οι μεγάλοι

• Να μπορεί να εκφράσει προφορικά τι θέλει και τι δεν θέλει

• Να είναι σε θέση να καθίσει στην τουαλέτα/γιογιό και να σηκωθεί ξανά μόνο του

• Να έχει μεγάλες περιόδους στεγνής πάνας (τουλάχιστον 3 ώρες)

• Να μην του αρέσουν οι γεμάτες πάνες

• Να μπορεί να ακολουθήσει απλές οδηγίες (π.χ. «κατέβασε το βρακάκι σου»)

• (Ιδανικό αλλά όχι απαραίτητο): να σας λέει όταν έρχονται τα τσίσα ή τα κακά, ακόμα και αν λέει «κακά» όταν έρχονται τα τσίσα

Δεν χρειάζεται να ισχύει κάθε στοιχείο της λίστας, αλλά όσο περισσότερα, τόσο το καλύτερο. Είναι επίσης πολύ χρήσιμο, αν όχι απαραίτητο, να μπορούν τα παιδιά να σηκώνουν και να κατεβάζουν το παντελόνι τους.

Επίσης, η εκμάθηση της τουαλέτας ΔΕΝ πρέπει να συμπίπτει με άλλα αγχωτικά γεγονότα όπως μια μετακόμιση ή η προσαρμογή σε παιδικό σταθμό.

Σε πόσο καιρό θα κόψει την πάνα;

Εξαρτάται από το παιδί και τη μέθοδο που χρησιμοποιείτε - οι διαφορές είναι πραγματικά τεράστιες.

Το πρώτο που μπορούν συνήθως να ελέγξουν τα παιδιά, καθώς αυτό είναι το πιο εύκολο, είναι το έντερό τους, δηλαδή τα κακά, τα οποία «ξεφεύγουν» πιο δύσκολα από τα τσίσα.

Πολλά παιδιά μαθαίνουν μέσα σε λίγες μέρες να κάνουν τα κακά στο γιογιό. Σε παιδιά που είναι αρκετά ώριμα, αυτό διαρκεί συνήθως από 2-3 ημέρες έως 2 εβδομάδες. Σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να περιμένετε σποραδικά "ατυχήματα" αργότερα.

Ο έλεγχος των ούρων αργεί σαφώς περισσότερο, και πολλά παιδιά χάνουν μικρές ποσότητες ούρων όταν π.χ. είναι αφοσιωμένα στο παιχνίδι τους ή βαριούνται να πάνε στην τουαλέτα. Για αυτό και αξίζει να συνηθίσουν να κάθονται στο γιογιό μετά τον ύπνο, μετά τα γεύματα κλπ.

ΑΛΛΑ: ορισμένα παιδιά όταν αντιλαμβάνονται τα ίδια πως είναι έτοιμα και το λένε στους γονείς τους από μόνα τους «ΔΕΝ θέλω πια πάνα, δεν την χρειάζομαι πια», την σταματούν εντός 24 ωρών.

Το παιδί μου θα είναι έπειτα και τη νύχτα στεγνό;

Συνήθως ΟΧΙ!

Ο έλεγχος της κύστης και του εντέρου τη νύχτα είναι ξεχωριστές δεξιότητες και κυριαρχείται από τα περισσότερα παιδιά σε ηλικίες από 4 έως 6 ετών. Όλα αυτά που συζητάμε στο παρόν άρθρο αναφέρονται στην εκμάθηση της τουαλέτας την ημέρα.

Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσω την εκμάθηση της τουαλέτας;

Τα τρία πιο σημαντικά πράγματα που χρειάζονται οι γονείς είναι: υπομονή, υπομονή και υπομονή. Λίγο χιούμορ επίσης δεν βλάπτει ποτέ.

Παρακολούθησε προσεκτικά το παιδί σου για να αντιληφθείς πότε ήρθε πράγματι η ώρα για το γιογιό.

Δεν πρέπει να έχεις συγκεκριμένες προσδοκίες σχετικά με τη διάρκεια ή την πορεία της εκμάθησης: το παιδί σου είναι μοναδικό και εξίσου μοναδική και απρόβλεπτη θα είναι και η διαδικασία. Ρώτα ευχαρίστως και άλλους γονείς, θα σου πουν πως τα παιδιά τους ήταν όλα διαφορετικά σε αυτόν τον τομέα - κάποια παιδιά χρειάζονται μόνο 1-2 μέρες (!), και άλλα πολλούς μήνες.

Για να ξεκινήσετε σιγά σιγά την εξοικείωση με το γιογιό, μπορείτε πρώτα να βάζετε το παιδί σας πλήρως ντυμένο να καθίσει στο γιογιό και να διαβάζετε ένα βιβλίο ή να τραγουδήσετε ένα τραγούδι μαζί. Έτσι συνηθίζει να κάθεται στο γιογιό για λίγα λεπτά, χωρίς να χρειάζεται να το συνδέσετε με την τουαλέτα.

Ως επόμενο βήμα, μπορείτε να βγάζετε την πάνα και να βάζετε το παιδί σας να καθίσει στο γιογιό μετά τον ύπνο και μετά τα γεύματα.

Σιγά-σιγά δημιουργείτε έτσι ένα χαλαρό πλάνο για το πότε είναι η ώρα για την τουαλέτα (ξύπνημα, γεύμα, πριν το κρεβάτι, πριν την έξοδο), γιατί αυτό δημιουργεί ρυθμό.

Αυτό που θεωρούμε εμείς δεδομένο είναι ένα επίτευγμα για τα παιδιά μας. Επομένως, πρέπει επίσης να τιμάτε επαρκώς κάθε προσπάθεια και να επαινείτε το παιδί σας.

Συμβουλή: Φροντίστε είτε να φοράει μόνο ένα χαλαρό βρακάκι, ή έστω πρακτικά παντελόνια με λάστιχο. Όχι φερμουάρ και κουμπιά.

Η καλύτερη εποχή για προπόνηση είναι φυσικά το καλοκαίρι, γιατί τότε τα παιδιά μπορούν να περιφέρονται πολύ ελαφριά ντυμένα χωρίς να κρυώνουν και σε περίπτωση ατυχήματος το δράμα δεν είναι τόσο μεγάλο και δεν έχουμε χαλιά στο πάτωμα.

Επιπλέον, και γονείς και παιδιά έχουμε λιγότερο άγχος κατά την περίοδο των διακοπών!

Πολλοί παιδίατροι συστήνουν σαν καλύτερη εποχή την πρώτη ζεστή περίοδο (άνοιξη/καλοκαίρι) μετά τα δεύτερα γενέθλια του παιδιού, εφόσον δεν έχει δείξει ενδιαφέρον πιο πριν. Και εγώ συμφωνώ με αυτήν τη σύσταση, απλά αν δείτε πως το παιδί σας …«πέρα βρέχει», κάνετε μια προσπάθεια και αν δεν ευδοκιμήσει, ξαναδοκιμάστε 3-4 μήνες αργότερα.

Τα πιο συχνά λάθη στην εκμάθηση της τουαλέτας

Υπερβολικά πρόωρη προσπάθεια ⏰

Όπως έχει ήδη περιγραφεί παραπάνω, το να ξεκινήσει κανείς πολύ νωρίς συχνά έχει αρνητική επίδραση στο παιδί. Να θυμάστε πάντοτε ότι κάθε παιδί είναι διαφορετικό και ότι δεν είναι διαγωνισμός. Οι άλλοι γονείς δεν είναι πιο καλοί γονείς και τα παιδιά τους δεν είναι πιο έξυπνα ή άξια απλά επειδή ξεφορτώθηκαν τις πάνες νωρίτερα από το δικό σας.

Αρνητικά λόγια 😡

Αυτό είναι το πιο συχνό λάθος και σας εκλιπαρώ να το αποφύγετε!

Έχει μεγάλη σημασία να καταλάβετε και εσείς και το παιδί, πως το να πηγαίνει κανείς στην τουαλέτα είναι μέρος της ζωής. Είναι μια δεξιότητα που πρέπει να κατακτήσει, και πως ο καθένας από εμάς θα το κάνει αυτό με τον τρόπο του. Δεν υπάρχει άλλος που μπορεί να το κάνει για το παιδί, το ίδιο το παιδί πρέπει να κατανοήσει τι πρέπει να κάνει και να το εφαρμόσει όσο καλύτερα μπορεί.

Καλό είναι να επαινείτε το παιδί σας και για την προσπάθεια που καταβάλλει να μάθει, και φυσικά όταν καταφέρει να κάνει τσίσα ή κακά στο σωστό σημείο.

Όταν συμβαίνουν τα ατυχήματα (και συνήθως συμβαίνουν πολλά…), μην το προσβάλλετε με χαρακτηρισμούς, μην το τιμωρείτε, μην το απειλείτε, μην το φοβίζετε και γενικά, κρατήστε πάντα ουδέτερη στάση. Καθαρίστε το παιδί, αφήστε το να σας βοηθήσει, και εξηγήστε ήρεμα πως πρέπει να πηγαίνει στην τουαλέτα το γρηγορότερο δυνατόν.

Έλλειψη προγράμματος 🤯

Για να εδραιωθεί μια συνήθεια, χρειάζεται πολλή επανάληψη. Ειδικά στην πρώτη φάση της εκμάθησης βάζουμε συχνά και τακτικά τα παιδιά στην τουαλέτα (ώστε να βιώσει συχνά την επιτυχία!): πάντα μετά τον ύπνο, πάντα πριν βγούμε από το σπίτι, μετά τα γεύματα κλπ. ΔΕΝ τα ξεχνάμε με τις ώρες όταν παίζουν - αυτό οδηγεί σε περισσότερα ατυχήματα και στην απογοήτευση των γονέων.

Μπρος-πίσω 😟

Αυτό δεν είναι τραγικό, αλλά… έτσι πολλοί γονείς κάνουν χαλάστρα στον εαυτό τους: αν και έχει ξεκινήσει η εκμάθηση, βάζουν οι γονείς ξανά και ξανά πάνες στο παιδί για να πάνε στις κούνιες, για να πάνε βόλτα, γιατί «σήμερα δεν είχα διάθεση να σφουγγαρίζω τσίσα», γιατί είναι κρυωμένο κλπ.

Το παιδί ΔΕΝ μπορεί έτσι να καταλάβει γιατί κάποιες φορές πρέπει να αντιλαμβάνεται το σώμα του και να πηγαίνει στην τουαλέτα και γιατί άλλες φορές μπορεί και πρέπει να τα κάνει όλα στην πάνα απλά επειδή είναι π.χ. εκτός σπιτιού.

Η πρόοδός του θα είναι σαφώς πιο αργή, και είναι επίσης πιθανόν να σας πει πως προτιμά την πάνα του και τη θέλει πάντα. Άντε, μετά, να το μεταπείσετε…

Σκεφτείτε καλά αν είστε ΕΣΕΙΣ έτοιμοι να ξεκινήσετε. Το παιδί σας θα χρειαστεί χρόνο και βοήθεια εκ μέρους σας, και προπαντός πολλή υπομονή. Αν αυτόν τον καιρό είστε εξαντλημένοι από τη δουλειά ή πολύ απασχολημένοι με κάποιο άλλο πρόβλημα, δεν θα γίνει σωστά η εκμάθηση και έτσι θα καθυστερήσουν όλα.

Άπαξ και ξεκινήσετε, βγάλτε την πάνα και μην την ξαναβάλετε εκτός αν υπάρχει επιτακτικός λόγος για αυτό (αν π.χ. αποφασίσατε πως δεν είναι τελικά έτοιμο το παιδί, πρέπει να τρέξετε στο νοσοκομείο για σοβαρό θέμα κλπ.)

Υπερβολικά πολλές ή ακατάλληλες ανταμοιβές 🤑🍬🚂

Κατά κανόνα, ο έπαινος αρκεί ως ανταμοιβή. Κατά παρέκκλιση, μπορείτε να δίνετε αυτοκόλλητα σαν μια μικρή ανταμοιβή. Αυτό και εμείς το κάναμε: δίναμε μικρά αυτοκόλλητα σαν επιβράβευση όταν απλά καθόταν το παιδί στο γιογιό για λίγο, μεσαία αυτοκόλλητα για τα τσίσα, και μεγάλα για τα κακά.

Γνωρίζω όμως περιπτώσεις που τα παιδιά λαμβάνουν γλυκά, παιχνίδια, απίστευτα υπερβολικούς επαίνους, ακόμα και λεφτά!!!! Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να καταλήξετε σε κάτι τέτοιο.

Όταν οι γονείς το παίρνουν προσωπικά… 😩

Όταν το παιδί σας μαθαίνει να παραμένει στεγνό, κατακτά το ίδιο μια σημαντική δεξιότητα. Αν λοιπόν εσείς αποφύγετε τα πιο βασικά λάθη που συζητήσαμε, και υποστηρίξετε το παιδί σας με ωραίο και σταθερό τρόπο, έχετε κάνει ότι μπορείτε.

ΔΕΝ μπορείτε να κάνετε ΕΣΕΙΣ τσίσα ή κακά για το παιδί σας. Μόνο εκείνο μπορεί να τα κάνει!

Αν λοιπόν η διαδικασία δεν προχωρά όπως θα θέλατε, δεν φταίτε εσείς, δεν έχετε αποτύχει προσωπικά σαν γονείς και δεν αξίζει να στενοχωριέστε - απλά, δεν είναι ακόμα η ώρα του ή υπάρχει κάποιο άλλο θέμα που μπορείτε να συζητήσετε με το γιατρό σας.

Τι να κάνω αν το παιδί μου αρνείται το γιογιό ή δεν το θέλει;

Καλό είναι να προσφέρουμε και το γιογιό και την κανονική τουαλέτα σαν επιλογές στην αρχή - μερικά παιδιά ποτέ δεν θα καθίσουν στο γιογιό αλλά μόνο στην τουαλέτα, και το αντίθετο.

Στην απόλυτη άρνηση συνήθως ΔΕΝ αξίζει να επιμένετε.

Μην απειλείτε το παιδί, μην το ντροπιάζετε και μην το προσβάλλετε με φράσεις τύπου «Μα μωρό είσαι πια;», «Τι θα πουν οι φίλοι σου», «Επίτηδες το κάνεις;». Αν τα έχετε ήδη πει αυτά ή κάτι άλλο παρόμοιο, απλά μην τα ξαναπείτε ποτέ. Χαλάτε τη σχέση σας με το παιδί σας για το θέμα της πάνας. Δεν αξίζει με τίποτα. Δεχθείτε πως δεν θα έχετε άμεση επιτυχία, πατήστε καλύτερα «PAUSE», αφήστε το και ξαναπροσπαθήστε μερικούς μήνες αργότερα. Ενδεχομένως θα τα καταφέρει καλύτερα από σας ο άλλος γονέας, η γιαγιά, το μεγαλύτερο αδελφάκι ή ξαδερφάκι.

Για τα παιδιά που δεν θέλουν το γιογιό αλλά προτιμούν την κανονική τουαλέτα, υπάρχουν ειδικά καθισματάκια που μειώνουν το άνοιγμα της λεκάνης. Τα παιδιά χρειάζονται μικρό άνοιγμα ώστε να κάθονται χαλαρά και ήρεμα, ώστε να μπορούν σωστά να συγκεντρωθούν στα κακά και τα τσίσα τους.

Θα συνιστούσα να το χρησιμοποιείτε πάντα μαζί με ένα σκαμνί/ σκαλοπάτι, ώστε το παιδί σας να μπορεί και να πάει στην τουαλέτα μόνο του, αλλά και να πατάει σίγουρα τα ποδαράκια του. Μην αφήνετε το παιδί να κάθεται με τα πόδια του να κρέμονται στον αέρα. Συχνά ξεκινά έτσι πρόβλημα δυσκοιλιότητας, για την οποία μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα ΕΔΩ.

Μπορούμε πράγματι να απαλλαγούμε απ’ τις πάνες σε 3 μέρες;

Η «Μέθοδος των 3 Ημερών» αναπτύχθηκε από τη Lora Jensen, την οποία χρησιμοποίησε και βελτίωσε με τα 6 παιδιά της και την εξηγεί στο βιβλίο της στο http://www.3daypottytraining.com

ΠΡΟΣΟΧΗ: Το όλο εγχείρημα είναι πολύ εντατικό. Απαιτεί πάρα πολλή ηρεμία, υπομονή, οργάνωση και επιμονή - και απόλυτη, 1000% αφοσίωση και αποκλειστική συγκέντρωση και ενασχόληση με το παιδί για 3 ημέρες συνέχεια, όλη μέρα και όλη νύχτα.

Σύμφωνα με εκείνη, πάνω απ 'όλα, το παιδί πρέπει να μπορεί να εκφράζει προφορικά τις επιθυμίες του. Εάν στη συνέχεια αποφασίσετε να χρησιμοποιήσετε αυτήν τη μέθοδο, πρέπει να γνωρίζετε ότι πρέπει να είστε εκεί αποκλειστικά για το παιδί σας για 3 ημέρες. Επαναλαμβάνω: είστε εκεί αποκλειστικά για το παιδί σας για 3 ημέρες, μέρα και νύχτα.

Αυτό σημαίνει πως θα είστε ιδανικά συνέχεια στο σπίτι με το παιδί. ΔΕΝ μπορείτε σε αυτές τις 3 μέρες να εργαστείτε κανονικά στο σπίτι, να κάνετε γυμναστική, να πάτε κανονικά στο σουπερμάρκετ ή οτιδήποτε άλλο κάνετε - γιατί πρέπει να αφοσιωθείτε αποκλειστικά στο παιδί για αυτές τις 3 μέρες. Είναι καλύτερο να το προγραμματίσετε μερικές εβδομάδες νωρίτερα, να προετοιμάσετε φαγητά, να έχετε κάνει όλα τα ψώνια σας πριν κλπ.

Εν συντομία, την πρώτη μέρα βγάζουμε την τελευταία πάνα και από κει και πέρα το παιδί φοράει βρακάκι. Τέρμα.

Περνάμε ΟΛΟ μας το χρόνο μαζί του, του εξηγούμε πως πρέπει να μας πει πότε του «έρχονται» τσίσα ή κακά (και του το υπενθυμίζουμε συνέχεια πως πρέπει να μας το πει). Το παρατηρούμε διαρκώς ώστε να αντιληφθούμε μόλις ξεκινά να τα κάνει πάνω του, το τρέχουμε στο γιογιό και αφήνουμε να τα κάνει εκεί - δηλαδή έτσι το παιδί μαθαίνει πως τα «ατυχήματα» τα κάνουμε στην τουαλέτα και όχι πάνω μας.

Για αυτό το λόγο πρέπει να είμαστε πολύ κοντά στο παιδί μας κάθε στιγμή αυτών των 3 ημερών, να ξέρουμε πως θα συμβούν πάρα πολλά ατυχήματα (η συγγραφέας συστήνει να έχουμε 20-30 βρακάκια έτοιμα), και να εξηγούμε στο παιδί τι πρέπει να κάνει, να το επαινούμε συχνά και γενναιόδωρα, και προπαντός να μην το τρομάζουμε ή να το τιμωρήσουμε λεκτικά, όσα ατυχήματα και να πάθει.

Η γνώμη μου για αυτήν τη μέθοδο: έχει πραγματικά πάρα πολλά καλά στοιχεία. Η συγγραφέας δεν εγγυάται πως θα πετύχει το εγχείρημα σε 3 μέρες, αλλά έχει καλή βάση να πιστεύει πως μετά τις 3 μέρες το παιδί θα έχει κάνει πολύ μεγάλη πρόοδο. Συμφωνώ σε αυτό. Επίσης θεωρεί τους 22 μήνες σαν minimum ηλικία, δεν ξεκινά καν πιο πριν ακόμα και αν το παιδί δείχνει όλα τα σημάδια ωριμότητας. Εμείς προσωπικά δεν την χρησιμοποιήσαμε με δικά μας παιδιά (δεν την ήξερα καν τότε), ακολουθήσαμε τον πιο κλασικό τρόπο με αυτοκολλητάκια, πολλά μπράβο κλπ.

Και αν δεν είμαστε στο σπίτι;

Συνιστάται να προγραμματίσετε όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο στο σπίτι όσο μαθαίνει το παιδί την τουαλέτα, αλλά μερικές φορές απλά πρέπει να πάτε κάπου. Μην βάζετε ξανά και ξανά πάνες στο παιδί για να βγείτε από το σπίτι, προσπαθήστε όσο γίνεται να το αποφύγετε αυτό.

Πάρετε μαζί το γιογιό σας (εμείς το βάζαμε κάτω από το καρότσι), υπάρχουν και ταξιδιωτικές βερσιόν που διπλώνουν σαν αυτήν π.χ. του Mothercare:

Έχει πάντως σημασία να μην ντρέπεστε να βάλετε το παιδί σας στο γιογιό και εκτός σπιτιού - εσείς να μην ντρέπεστε, τα παιδιά γενικά, δόξα τω Θεώ, δεν ντρέπονται. Όταν έχουν το γιογιό τους και εσάς ήρεμους κοντά τους, μια χαρά αισθάνονται.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ πως έπρεπε να βάλω το γιο μου στο γιογιό στην αίθουσα αναμονής της Ελληνικής Πρεσβείας στη Βέρνη. Είχαμε πάει υποχρεωτικά για ανανέωση διαβατηρίων, η Πρεσβεία ήταν στον τέταρτο όροφο και η μοναδική τουαλέτα στο υπόγειο… (εννοείται πως η μόνη που ενοχλήθηκε ήταν μια υπάλληλος που με κοίταξε επιτιμητικά και μου είπε πως έπρεπε να του είχα βάλει πάνα. Της εξήγησα ήσυχα πως το παιδί ήταν στη φάση της εκμάθησης και δεν φορούσε πια πάνες τη μέρα, πως ήμασταν εκεί όχι επειδή εμείς το θέλαμε αλλά γιατί η πρεσβεία μας κάλεσε, και πως όταν η επόμενη τουαλέτα είναι τέσσερις ορόφους παρακάτω πρέπει να κάνουν παραχωρήσεις για μικρά παιδιά. Εκεί το θέμα έληξε, σκουπίστηκε ο μικρός και μετά πήγαμε με το γιογιό στο χέρι να το αδειάσουμε στην τουαλέτα).

Τι κάνω εάν το παιδί μου απλά… δεν τα καταφέρνει

Ακόμα κι αν κάνετε τα πάντα σωστά, μπορεί να μην πάνε όλα σύμφωνα με το πρόγραμμα.

Το κύριο πρόβλημα εδώ είναι κυρίως ο έλεγχος της κύστης που σε πολλά παιδιά καθυστερεί. Οπότε δεν χρειάζεται να πάτε στον παιδίατρο πολύ νωρίς, καθώς πολλά προβλήματα εξαλείφονται με την πάροδο του χρόνου.

Οι λόγοι για να πάτε στον παιδίατρο είναι:

• Καθόλου έλεγχος του εντέρου άνω των 3 ετών

• Καθόλου έλεγχος της κύστης τη νύχτα άνω των 6 ετών

Ο κύριος σκοπός μιας επίσκεψης στον παιδίατρο είναι να αποκλείσει τυχόν ουρολοιμώξεις ή δυσπλασίες/δυσλειτουργίες του ουροποιητικού συστήματος και της ουροδόχου κύστης. Ενδεχομένως θα χρειαστούν και εξετάσεις ούρων κλπ.

Εάν αποκλειστούν οργανικά αίτια της καθυστέρησης, τότε συζητάμε για αν πρόκειται για καθυστέρηση στην ανάπτυξη ή στην καλύτερη περίπτωση αποτέλεσμα ψυχολογικού στρες.

Λίγα λόγια για τη νύχτα

Το πότε το παιδί σας θα μπορεί να ελέγξει την κύστη του κατά τη διάρκεια του νυχτερινού ύπνου, είναι θέμα ωριμότητας και επίσης εξαρτάται συχνά από το γενετικό υπόβαθρο. Πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο και τονίζω εδώ ότι το 10% των παιδιών καταφέρνουν να παραμείνουν στεγνά τη νύχτα, μετά την ηλικία των 8 ετών.

Επομένως, εάν ο παιδίατρος έχει αποκλείσει μια δυσπλασία, είναι σημαντικό να είστε υπομονετικοί και να εξηγήσετε στο παιδί σας πως δεν είναι ακόμη έτοιμο αλλά μήνα με το μήνα το σώμα του ωριμάζει και θα μπορεί να το ορίζει όλο και καλύτερα.

Για τη νυχτερινή ενούρηση σε ηλικίες άνω των 6 ετών υπάρχουν στο εμπόριο συσκευές αφύπνισης (bedwetting alarm). Άλλες μέθοδοι που βοηθούν είναι ο βελονισμός, οι βεντούζες και η Ομοιοπαθητική, καθώς και τεχνικές κλινικής ύπνωσης. Και πάντα είναι απαραίτητη μια σωστή, θετική επικοινωνία με το παιδί μας!

Είστε στο Pinterest?

Μπορείτε να αποθηκεύσετε εδώ ⬇️ το άρθρο για να το ξαναβρείτε αργότερα!