Το μωρό μου έχει πυρετό! Ανάλυση, φυσικές θεραπείες, παιδίατρος, ομοιοπαθητική

Πρόσφατα έλαβα το εξής μήνυμα από μια έξυπνη μαμά: «Πολύ χρήσιμες οι συμβουλές σας στο άρθρο για τον πυρετό σας ευχαριστούμε πολύ ... έμενα είχε αρρωστήσει πριν λίγες μέρες το μωρό (8μηνων) είχε πυρετό τρεις μέρες και μετά του χορηγήσαμε αναγκαστικά αντιβίωση να αναφέρω ότι θηλαζει αποκλειστικά και ήταν δύσκολα να δώσουμε κάτι άλλο σε υγρό δεν έπινε τίποτα ούτε γάλα σχεδόν 3 μέρες τι θα προτείνατε σ αυτήν την περίπτωση?»

Βρίσκω πως αυτή η ερώτηση είναι πραγματικά πολύ, πολύ καλή.

Και επειδή είμαι λίγο σπασίκλα και υπερ-αναλυτική, ας αρχίσουμε από τα βασικά:

1. Το μωρό είναι πράγματι μωρό;

(σε 90% των περιπτώσεων που άκουγα στο τηλέφωνο ότι «το μωρό έχει πυρετό», το μωρό μπορεί να ήταν 18 μηνών, δυόμιση ετών, 3+ ετών, ακόμη και σε έναν πεντάχρονο από τη Μυτιλήνη είχαν αναφερθεί σαν «μωρό» - ΔΗΛΑΔΗ, αυτά τα παιδιά κοντεύουν να έχουν δικαίωμα ψήφου και δεν είναι μωρά, χαχαχα!)

2. Μήπως είναι το μωρό κάτω από 3 μηνών;

Η ηλικία των 3 μηνών είναι κατακόκκινη γραμμή - όχι όπως στους πολιτικούς!!

Αν ένα μωρό έχει πυρετό σε τόσο μικρή ηλικία, υπάρχει πράγματι αυξημένη ανησυχία από την πλευρά των παιδιάτρων λόγω ηλικίας, πιθανής σηψαιμίας, μηνιγγίτιδας κλπ κλπ. Τα βρέφη κάτω των 3 μηνών με θερμοκρασία πάνω από 38.0°C πρέπει να εξετάζονται μέσα σε λίγες ώρες (όχι παραπάνω από 12 ώρες) από γιατρό και ακολουθεί ολόκληρη διαδικασία για την εύρεση της εστίας του πυρετού, δηλαδή για να βρεθεί από πού προέρχεται ο πυρετός. Τόσο μικρά μωρά έχουν υψηλά επίπεδα προστασίας λόγω «δανεικών» αντισωμάτων από τον πλακούντα, ακόμη και αν δεν θηλάζουν. Ως εκ τούτου, παρουσιάζουν σπάνια πυρετό και τον παίρνουμε στα *πολύ* σοβαρά. Δεν τους δίνουμε αντιπυρετικά χωρίς να είναι ήδη σε διαδικασία εξιχνίασης το μυστήριο!

3. Ο πυρετός είναι πράγματι πυρετός;

Θυμίζω πως, αν μετράτε τη θερμοκρασία του παιδιού στη μασχάλη,

φυσιολογικότατη θερμοκρασία είναι από 36.0-37.0°C,
τα λεγόμενα «δέκατα» είναι από 37.1-38.0°C και
πυρετός θεωρείται κάθε θερμοκρασία πάνω από 38.0°C.

«Υψηλός πυρετός» είναι μία έκφραση που χρησιμοποιείται από τον καθέναν διαφορετικά. Για μένα και για τους ασθενείς μου, οτιδήποτε κάτω από 39.5°C δεν μπορεί να θεωρηθεί «υψηλός πυρετός» (στο κάτω-κάτω, αν το 39.1°C είναι υψηλός πυρετός, το 41.2°C τί είναι δηλαδή;; το 42.0°C που ανέβασε μια ωραία πρωία το δικό μου το παιδί με μια βαρβάτη ίωση;).

Τονίζω σε αυτό το σημείο πως ο πιο σωστός και σίγουρος τρόπος να μετρήσει κανείς τη θερμοκρασία ενός μωρού είναι με λίγη βαζελίνη και ένα θερμόμετρο υδραργύρου ή ψηφιακό που τοποθετείται στον ποπό του παιδιού για λίγα δευτερόλεπτα. Και πριν γίνει ο απόλυτος χαμός (στην Ελλάδα τον ποπό δεν τον πλησιάζουμε, ειδικά αν ανήκει σε αγοράκι, ούτε υπόθετα τους δίνουμε ακόμη και αν κάνουν εμετό τα πάντα… άλλο ταμπού θέμα αυτό). Στον ποπό λοιπόν, οι θερμοκρασία είναι πάντα περίπου 0.5°C πάνω από τη μασχάλη, οπότε αναλόγως οι φυσιολογικές τιμές που ανέφερα είναι όλες κατά 0.5°C πιο ψηλά από αυτές που αναφέρθηκαν πιο πάνω για τη μασχάλη.

Ας επανέλθουμε λοιπόν......... στην ερώτηση της μαμάς: το μωρό της είναι πράγματι μωρό, όχι κάτω των 3 μηνών, και θα υποθέσουμε πως είχε πράγματι για τρεις μέρες πάνω από 38.0°C και δεν έπεφτε με αντιπυρετικά. Το πιο ανησυχητικό σε αυτά που διηγείται είναι το «δεν έπινε τίποτα ούτε γάλα σχεδόν 3 μέρες», οπότε πιθανότατα εννοεί και τα αντιπυρετικά σε μορφή σιροπιού. Αν λοιπόν το παιδί δεν ήθελε τα αντιπυρετικά σιρόπια, δεν χορηγήθηκαν σε μορφή υποθέτου, συνέχισε ίσως να είναι χάλια οπότε κατέληξαν ίσως σε αδιέξοδο και πήρε «αναγκαστικά αντιβίωση».

Δεν ξέρω όλη την ιστορία. Αλλά θα σας πω ποιος θεωρώ είναι ο πιο έξυπνος συλλογισμός, σε αυτήν και σε κάθε άλλη παρόμοια περίπτωση:

Α) Ξέρουμε ΓΙΑΤΙ έχει το μωρό πυρετό;

Αν είναι π.χ. κάποιος άλλος άρρωστος στην οικογένεια, το πιο πιθανό είναι πως έχει κολλήσει το μωρό την ίδια ίωση και δεν θα χρειαστεί αντιβιοτικά εκτός αν κάνει αληθινές επιπλοκές (βακτηριακή επιμόλυνση, πνευμονία, ωτίτιδα με διάτρηση του τυμπάνου, κάτι τέτοιο). Αν δεν υπάρχει εμφανής εστία σαν π.χ. μύξες ή βήχας, και δεν υπάρχει ούτε «εστία» στην εξέταση του παιδιάτρου, το επόμενο βήμα είναι μια εξέταση ούρων για να βρεθεί μια πιθανή ουρολοίμωξη.

Οπότε:

i) Αν έχει μια ίωση, θα χρησιμοποιήσουμε φυσικές θεραπείες, αντιπυρετικά σε σιρόπι ή σε υπόθετο, θα δίνουμε σουπίτσα ίσως και με τη σύριγγα, και θα χορηγήσουμε φροντίδα και υπομονή για συνολικά 3-5 εικοσιτετράωρα, γιατί τόση είναι μια μέση διάρκεια μιας οξείας εμπύρετης ίωσης (ακούγεται φοβερή η φράση, έ;; Σημαίνει «έχει μια γριπούλα»).

ii) Αν έχει ουρολοίμωξη, θα πάρει αντιβιοτικά και θα ακολουθηθεί ειδική ερευνητική διαδικασία με περαιτέρω εξετάσεις.

iii) Αν δεν έχει κάτι από τα παραπάνω και δεν ξέρουμε τί έχει ακριβώς, η κλινική του κατάσταση είναι χάλια ή η διάρκεια του πυρετού πλησιάζει ή υπερβαίνει τα 5 εικοσιτετράωρα χωρίς να ανοίγουν τα διαστήματα (δηλαδή εκεί που έκανε πυρετό στο 3ωρο να κάνει στις 6-7 ώρες), πρέπει να κάνει εξετάσεις αίματος.

Β) Μα δεν θέλω να ταλαιπωρήσω το μωρό με εξετάσεις αίματος και ούρων…

Ναι. Ούτε εγώ θέλω. Αλλά αν έχω μπροστά μου ένα μωρό με 3 μέρες πυρετού σε κακή κλινική κατάσταση, σε μια υγιέστατη οικογένεια, δεν είναι σωστό να μην αποκλείσω την ουρολοίμωξη. Αν την έχει πράγματι, τότε πρέπει να ξέρω και με ποιο μικρόβιο την έχει, για να αλλάξω ενδεχομένως το αντιβιοτικό. Η συλλογή ούρων με σακουλάκι είναι κουραστική και εκνευριστική αλλά δεν γνώρισα μέχρι στιγμής ποτέ γονιό που αρνήθηκε να κουραστεί για το παιδί του. Και δεν πονάει η συλλογή ούρων.

Η εξέταση αίματος πονάει σίγουρα. Μπορείτε να βάλετε μία ώρα πριν την αιμοληψία ΕΜLA Patch στο παιδί, αυτό βοηθά ήδη πολύ. Αλλά ωραία εμπειρία δεν θα είναι. Αν όμως είναι απαραίτητη, είναι απαραίτητη και θα γίνει. Τονίζω πως χρησιμοποιώντας φυσικές θεραπείες και σωστή, ήρεμη διαχείριση σπάνια είναι απαραίτητη μια φλεβική αιμοληψία γιατί τα παιδιά έχουν συνήθως ιογενείς ασθένειες=ιώσεις, που.δεν.παίρνουν.αντιβιοτικά.

Γ) Τί άλλο μπορώ να κάνω σε μια τέτοια περίπτωση;

Εάν δεν βοηθούν επαρκώς οι φυσικές μέθοδοι για να αισθανθεί καλύτερα το παιδί και να πίνει αρκετά υγρά, χρησιμοποιήστε αντιπυρετικά με γενναιοδωρία. Προσέξτε δεν ανέφερα ύψος πυρετού γιατί μπορεί άνετα ένα παιδί να έχει πυρετό, να κοιμάται σχετικά ήρεμα και όταν ξυπνάει ή το ξυπνάμε, να πίνει αρκετά καλά. Εδώ δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ρίξετε τον πυρετό, γιατί άλλωστε να κόβουμε την άμυνα του παιδιού μας;

Τα αντιπυρετικά είναι πολύτιμα κυρίως γιατί διευκολύνουν το παιδί στο να μπορεί να κοιμηθεί καλύτερα και να μπορεί να πίνει - και ο ύπνος και τα υγρά είναι απαραίτητα για να γίνει καλά!!

Για να συνοψίσω λοιπόν την απάντησή μου στη μαμά αυτού του παιδιού με ελάχιστα λόγια, αν σας ξανατύχει παρόμοια κατάσταση:

Βεβαιωθείτε πως ξέρετε ΓΙΑΤΙ έχει το παιδί σας πυρετό. Αν δεν έχει κάτι διαπιστωμένα βακτηριακό (είτε με εξέταση ούρων ή αίματος ή ο γιατρός να βλέπει έναν τόνο πύον στις αμυγδαλές ή άλλη ξεκάθαρη κλινική ένδειξη που να βγάζει μάτι), ΔΕΝ θα πάρει αντιβίωση μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου.
Αν δεν έχει κάτι διαπιστωμένα βακτηριακό χρησιμοποιήστε κατά κόρον φυσικές θεραπείες. Αν παρά ταύτα αισθάνεται χάλια και δεν πίνει, πρέπει να το βοηθήσετε με πολλή υπομονή και επιμονή, σουπίτσα, και ένα σωρό αντιπυρετικά/παυσίπονα, ώστε να μην καταλήξετε σε αδιέξοδες καταστάσεις.
Αν πράγματι έχει διαπιστωμένη βακτηριακή λοίμωξη, φροντίστε να παίρνει προβιοτικά καθ’ όλη τη διάρκεια της αντιβιοτικής θεραπείας και ιδανικά και μετά για μερικές εβδομάδες, για να ξαναφτιάξει σιγά σιγά το ανοσοποιητικό του. Και συνεχίστε το θηλασμό και μην ακούτε κανέναν, μπράβο σας!!
Αν το μωρό σας πήρε «προληπτικά» αντιβίωση, στην καλύτερη και πιο πιθανή περίπτωση την πήρε χωρίς λόγο και απλά χαλάσατε ένα πλήθος καλών βακτηρίων που του δίνατε τόσο καιρό με τον αποκλειστικό θηλασμό :-(. Στη χειρότερη περίπτωση είχε κάτι πιο σοβαρό όπως π.χ. μια ουρολοίμωξη για την οποία έπρεπε να είστε ενημερωμένοι για να ακολουθήσετε περαιτέρω εξετάσεις και να βρείτε αν π.χ. έχει κάποια δυσπλασία ή στένωση στο ουροποιητικό σύστημα.

Σας εύχομαι ό,τι καλύτερο για το παιδί σας στο μέλλον και ευχαριστώ για την εύστοχη ερώτηση!